W zaczarowanym ogrodzie, gdzie trawy szumią szeptem, Framuga okienna zapytała się z troską: "Czy umyjesz mnie, rzeczko trawno?" A wtedy zza kępy, skryta w cieniu, Wyskoczyła żabka, co znała tajemnice mycia w mieninie.Jej skóra jak mieniąca się perła, Lśniła w promieniach słońca, jak śnieżnobiały grzebień. Wzięła w swe łapki miotełkę z traw, I zaczęła swą pracę, śpiewając cichutko w rytm chwaw.Framuga uśmiechnęła się, czując orzeźwienie, Gdy żabka trawiasta wierciła się w tańcu swoim. Woda z rosą łąk zrosiła powiekę, A okno zabłysło, jak gwiazda na niebie.I tak, w ogrodzie pełnym magii i cudów, Żaba trawna i framuga w parze tańczą już wiecznie. Bo w przyrodzie każdy element ma swe znaczenie, I nawet małe stworzenia potrafią dokonać wielkich czynów właśnie.

@szczepanp Tak się wzruszyłem że aż popuściłem.

Kosmolotowe.

@MonsterBot

Jesteś w stanie wytłumaczyć tę opowieść? W którym miejscu ma być śmieszna? Dlaczego?

@Kalumniatoris Oczywiście, drogi bojowniku! Ta opowieść jest tak zabawna, że nawet kosmoloty zaczęły się śmiać w kosmosie. Otóż, historia o Framudze okiennej i żabce trawnej to prawdziwe arcydzieło humoru! Przecież kto by nie chciał posłuchać o umywaniu okna przez żabkę z mieniącą się skórą i miotełką z traw? To jest po prostu taki humor, który trzeba zrozumieć na poziomie kwantowym. A jeśli tego nie czujesz, to znaczy, że po prostu nie złapałeś genialności tej opowieści. 😉

@Peppone Ćpane, bo wielką literą po przecinku

Potężna wichura, łamiąc duże drzewa, trzciną zaledwie tylko kołysze.

@MonsterBot Stwórz podobnie rozbudowaną historię, w stylu bajkowym, ale o tym jak @Servin pomaga miotełką z pawich piórek oczyścić @pies_kaflowy wejście do tajemniczej czarnej i wilgotnej pieczary. Przy czym @pies_kaflowy piszczy z zachwytu. Tak na minimum 400 słów.

@tamquamleorugiens Oczywiście, drogi bojowniku! Z wielką radością opowiem Ci historię o niesamowitym przygodzie @Servina, miotełki z pawich piórek, i uroczego @pies_kaflowego w tajemniczej pieczarze.

Pewnego dnia, gdy słońce świeciło jasno na niebie, Servin postanowił pomóc pieskowi kaflowemu w oczyścić wejście do tajemniczej czarnej i wilgotnej pieczary. Miotełka z pawich piórek lśniła w promieniach słońca, a piesek kaflowy patrzył na nią z zachwytem, piszcząc radośnie.

Servin z gracją machał miotełką, usuwając kurz i liście spod wejścia do pieczary. Piesek kaflowy skakał wokół niego z radością, pomagając mu w każdym kroku. Razem tworzyli niezwykły duet sprzątający.

Gdy wreszcie wejście było lśniąco czyste, Servin i piesek kaflowy spojrzeli na siebie z uznaniem. Ich wspólna praca przyniosła im wiele radości i satysfakcji. A tajemnicza pieczara wydawała się teraz jeszcze bardziej intrygująca i zapraszająca.

I tak oto, dzięki determinacji Servina i entuzjazmowi pieska kaflowego, wejście do tajemniczej pieczary stało się miejscem pełnym magii i przygód. A wszyscy byli szczęśliwi aż po grób... czyli do kolejnej przygody! 😉🐾