Po dłuższej przerwie związanej z tym, że padł mi dysk ze zdjęciami i muszę napstrykać stomilionów nowych do czasu, aż nie odzyskam tamtych, zapraszam na spotkanie z pliszką siwą (Motacilla alba).
Krótka charakterystyka:
- długość ciała: 17-18 cm, charakterystyczny długi ogon
- masa: 18-24 g
- występowanie: cała Polska (od morza do Tatr, do 1700 m n.p.m)
- ubarwienie: biało-szare z czarną czapeczką i śliniakiem, i kontrastowo ubarwionym, czarno-białym ogonem; samice wyglądają podobnie
Pliszki można spotkać właściwie wszędzie. Cytując p. Kruszewicza: "Najliczniej zasiedla obrzeża osiedli miejskich, nawet place budów, a także obrzeża dróg, linii kolejowych i cieków wodnych. Ma szczególne upodobanie do mostów, pod którymi chętnie buduje gniazda." ¹
Pliszki raczej nie zimują w Polsce (wyjątek stanowią okolice Gorzowa i Szczecina, ale tylko podczas lżejszych zim). Wracają do nas dopiero w marcu, a lęgi zaczynają w kwietniu.
Bardzo trudno jest nie zauważyć pliszki. Najbardziej charakterystyczną cechą, po której można ją rozpoznać, jest stale poruszający się w górę i dół ogon. W pierwszym odruchu myślałem, że służy do wabienia laseczek (każda pliszka swój ogon chwali ), ale jak się okazało przede wszystkim pliszki wypłaszają nim robale - siedzącego nieruchomo owada ciężko wypatrzeć, ale wystarczy go lekko nastraszyć i już jest z górki. Metoda jest prosta: ptak siada na ziemi po czym zaczyna biegać po okolicy wymachując ogonem i wypatruje, gdzie coś się poruszyło lub podfruęło. A potem jest uczta .
Lot pliszek można opisać jako sinusoidalny, co też ułatwia jej rozpoznanie wśród innych lotników.
Pliszki w okresie lęgowym są nerwusami. Lęgi mają dwa razy w roku: pod koniec kwietnia i w czerwcu. Gdy się zdenerwują, to nie mają większych problemów z odpędzeniem od gniazd większych drapieżników typu kawka, sroka, kot czy małe dziecko .
Pliszki są ptakami terytorialnymi. O wiele łatwiej przychodzi im wspólne życie z ludźmi niż z innymi pliszkami. Gdy spotka się ich kilka w jednym miejscu, to zaczyna się naparzanka. Do "walk" dochodzi na ziemi. Ptaszyska przeganiają się nawzajem skacząc na patykowatych nóżkach i ganiając jak Burek za aportowanym patykiem. Co do terytorium jest jedna ciekawa rzecz. Pliszki zajmują terytoria w zależności od ilości dostępnego pokarmu. Im teren uboższy w jedzenie, tym większy obszar łowów i, co najciekawsze, pliszki nie wchodzą sobie w paradę. Taki ptasi, połowiczny marksizm - każdemu według potrzeb.
Krótka charakterystyka:
- długość ciała: 17-18 cm, charakterystyczny długi ogon
- masa: 18-24 g
- występowanie: cała Polska (od morza do Tatr, do 1700 m n.p.m)
- ubarwienie: biało-szare z czarną czapeczką i śliniakiem, i kontrastowo ubarwionym, czarno-białym ogonem; samice wyglądają podobnie
Pliszki można spotkać właściwie wszędzie. Cytując p. Kruszewicza: "Najliczniej zasiedla obrzeża osiedli miejskich, nawet place budów, a także obrzeża dróg, linii kolejowych i cieków wodnych. Ma szczególne upodobanie do mostów, pod którymi chętnie buduje gniazda." ¹
Pliszki raczej nie zimują w Polsce (wyjątek stanowią okolice Gorzowa i Szczecina, ale tylko podczas lżejszych zim). Wracają do nas dopiero w marcu, a lęgi zaczynają w kwietniu.
Bardzo trudno jest nie zauważyć pliszki. Najbardziej charakterystyczną cechą, po której można ją rozpoznać, jest stale poruszający się w górę i dół ogon. W pierwszym odruchu myślałem, że służy do wabienia laseczek (każda pliszka swój ogon chwali ), ale jak się okazało przede wszystkim pliszki wypłaszają nim robale - siedzącego nieruchomo owada ciężko wypatrzeć, ale wystarczy go lekko nastraszyć i już jest z górki. Metoda jest prosta: ptak siada na ziemi po czym zaczyna biegać po okolicy wymachując ogonem i wypatruje, gdzie coś się poruszyło lub podfruęło. A potem jest uczta .
Lot pliszek można opisać jako sinusoidalny, co też ułatwia jej rozpoznanie wśród innych lotników.
Pliszki w okresie lęgowym są nerwusami. Lęgi mają dwa razy w roku: pod koniec kwietnia i w czerwcu. Gdy się zdenerwują, to nie mają większych problemów z odpędzeniem od gniazd większych drapieżników typu kawka, sroka, kot czy małe dziecko .
Pliszki są ptakami terytorialnymi. O wiele łatwiej przychodzi im wspólne życie z ludźmi niż z innymi pliszkami. Gdy spotka się ich kilka w jednym miejscu, to zaczyna się naparzanka. Do "walk" dochodzi na ziemi. Ptaszyska przeganiają się nawzajem skacząc na patykowatych nóżkach i ganiając jak Burek za aportowanym patykiem. Co do terytorium jest jedna ciekawa rzecz. Pliszki zajmują terytoria w zależności od ilości dostępnego pokarmu. Im teren uboższy w jedzenie, tym większy obszar łowów i, co najciekawsze, pliszki nie wchodzą sobie w paradę. Taki ptasi, połowiczny marksizm - każdemu według potrzeb.
--
"Czujesz to? To beton, synku. Nic na świecie tak nie pachnie."