#1.

Że „słyszą głosy”. Odkryłem, że wiele osób nie jest zaznajomionych z własnym dialogiem wewnętrznym lub „rozmową o sobie” i że jest to zazwyczaj „normalne” przetwarzanie wewnętrzne. Wiele osób myśli, że „słyszy głosy” i ma halucynacje. Istnieje kilka dość prostych pytań, które możemy zadać, aby ustalić, czy jest to halucynacja, czy tylko wewnętrzny dialog, i najczęściej jest to drugie.

#2.

Kilka lat temu pracowałem w konserwatywnym religijnie regionie kraju. Rutynowe było pytanie o seksualność podczas przyjmowania pacjentów. Liczba pacjentów „przyznających się” do uzależnienia od seksu była dość wysoka. Po dalszych pytaniach zwykle oznaczało to masturbację raz w tygodniu.

#3.

Jestem co prawda pracownikiem socjalnym, a nie terapeutą, ale zdarzało mi się, że klienci bali się powiedzieć mi o swoich osiągnięciach, ponieważ myśleli, że powinni zgłaszać swoje problemy tylko do działu zarządzania przypadkami i że jeśli zobaczymy, że ich sytuacja się poprawia, to nie będziemy się nimi tak bardzo przejmować / traktować ich priorytetowo.

#4.

Natrętne myśli o seksie z członkami rodziny lub (w ich mniemaniu) „nimfomania” w wyniku traumy seksualnej z dzieciństwa (i dorosłości). Nadmierna seksualność nie jest często omawiana jako jeden z objawów PTSD, więc ludzie uważają to za coś niezwykle wstydliwego.

#5.

Szczerze mówiąc, większość rzeczy. Ludzie mają dziwne myśli przez cały czas i nie jest to tak rzadkie, jak im się wydaje.

#6.

Zaczynam skupiać się na ludziach doświadczających przedłużającej się żałoby. To mnie porusza, gdy ludzie przychodzą i mówią: „Wstydzę się przyznać, że nadal płaczę każdego dnia pięć lat po śmierci mojej mamy”. Właśnie dlatego tu jesteś – aby szukać wsparcia dla swojej żałoby! Drugi temat to wszystko, co wiąże się z seksem. Miałem pacjenta, który zaraził się poważną chorobą weneryczną i nie powiedział mi o tym przez dwa miesiące, ponieważ myślał, że będę czuł do niego wstręt.

#7.

W czasach, gdy byłem terapeutą, częstym stwierdzeniem wśród pacjentów było po prostu „nie wiem”. Zdziwiłbyś się, jak niechętnie ludzie przyznają, że po prostu nie wiedzą, dlaczego czują się tak, jak się czują. Ale właśnie dlatego siedzisz (lub siedziałeś, nie jestem już terapeutą) ze mną; abyśmy mogli razem dowiedzieć się dlaczego.

#8.

Że nie lubią członków swojej rodziny, są źli / chcą przestać komunikować się z rodzicami itp. Pracuję w kraju, który jest bardziej kolektywistyczny kulturowo, więc nie chcąc mieć nic wspólnego z rodzicami, jesteś dupkiem w obecnym sensie kulturowym. Mamy z tym do czynienia niemal codziennie. Wiąże się z tym głęboki wstyd, a kiedy dochodzimy do „być może twoi rodzice są toksyczni dla twojego samopoczucia psychicznego / wyzwalają twoją traumę”, wielu moich klientów wyraźnie się na mnie złości.

#9.

Wierzcie mi, wstydzenie się swoich pragnień lub dziwactw jest powszechne. Niektórzy ludzie wstydzą się rzeczy, które robili w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania, nigdy nikomu o tym nie mówili i myślą, że terapeuta, gdy to usłyszy, będzie przerażony. Słyszeliśmy wszystko. Naprawdę wszystko. Jeszcze nie zdarzyło mi się, by ktoś wyznał mi coś, czego nie mógłbym „zrozumieć”.

#10.

Zmęczenie byciem matką. W społeczeństwie panuje przekonanie, że należy kochać swoje dzieci i że powinny one być najważniejszym aspektem w naszym życiu. Jednak posiadanie dziecka jest nieuporządkowaną i naprawdę ciężką pracą, więc to normalne, że raz na jakiś czas chcemy odpocząć od całej tej odpowiedzialności.

W poprzednim odcinku