#1. 104 niemieckich naukowców w 1946 w Fort Bliss w Teksasie. Naukowcy pracowali nad rakietami V2 i brali udział w Operacji Spinacz.

Operacja Spinacz to kryptonim operacji przeprowadzonej przez amerykańskie służby specjalne w końcowym okresie i po zakończeniu II wojny światowej, mającej na celu przerzucenie do Stanów Zjednoczonych czołowych niemieckich naukowców. Operacja ta jest także znana pod nazwą Operation Overcast.
Amerykanie byli szczególnie zainteresowani specjalistami z dziedzin aerodynamiki, broni rakietowej, projektami V1 i V2, broni chemicznej i medycyny. Niemieccy naukowcy wraz z rodzinami byli przerzucani do USA bez wiedzy i zgody amerykańskiego Departamentu Stanu. Większość z tych naukowców była członkami NSDAP lub SS, część z nich mogła być odpowiedzialna za zbrodnie wojenne, co oznaczało, że oficjalnie żaden z nich nie otrzymałby wizy amerykańskiej i pozwolenia na wjazd do tego kraju.

#2. Sir Apirana Ngata prowadzi haka podczas obchodów stulecia Nowej Zelandii w Waitangi, 1940 rok.

Apirana Ngata to nowozelandzki działacz polityczny i społeczny, etnograf, historyk i wielki zwolennik integracji Maorysów ze społeczeństwem Nowej Zelandii przy zachowaniu tradycji kulturalnych. Był pierwszym maoryskim absolwentem nowozelandzkiego uniwersytetu i jednym z pierwszych Nowozelandczyków, który posiadał stopień naukowy w dziedzinie nauk polityczno-prawnych. Utalentowany mówca, wywarł wielki wpływ na ruch Kotahitanga i był jednym z założycieli Ruchu Młodych Maorysów. Od 1905 do 1943 był deputowanym do parlamentu, od 1909 do 1912 i od 1928 do 1934 – ministrem ds. rdzennej wolności.
Stworzył fundusz budowy szkół dla Maorysów. Od 1928 do 1934 przewodniczył Maoryskiej Radzie Badań Etnologicznych. W 1934 wycofał się ze stanowiska, gdy komisja ds. ludności rodzimej udowodniła mu niewłaściwe wykorzystanie pieniędzy, którymi wspomagał kolejne przedsięwzięcia. Podczas obu wojen światowych odpowiadał za rekrutację Maorysów do wojska, ale udało mu się zapobiec przymusowym poborom do służby.
Uznany za najwybitniejszego Maorysa XX wieku.

#3. Królowa Elżbieta „Królowa Matka” i król Jerzy VI wśród gruzów oglądają zniszczenia spowodowane bombardowaniem Pałacu Buckingham podczas Blitzu – 10 września 1940 roku.

Podczas II wojny światowej, która wybuchła w 1939 roku, pałac był dziewięciokrotnie bombardowany. Najpoważniejszy nalot zniszczył pałacową kaplicę w 1940 roku. Wydarzenie to było pokazywane w kinach w całej Wielkiej Brytanii, aby pokazać wspólne cierpienie bogatych i biednych. Jedna bomba spadła na ogród, podczas gdy Jerzy VI i królowa Elżbieta (przyszła Królowa Matka) byli w pałacu.

#4. Pięciu kalifornijskich drwali podczas pracy w Redwoods, 1915 rok.

#5. Kobiety tańczące na ulicach Moskwy. Zdjęcie zrobione przez Roberta Capę w 1947 roku. Po II wojnie światowej w Rosji na 100 kobiet przypadało tylko 76,6 mężczyzn.

#6. Żydzi z Rusi Karpackiej na rampie selekcyjnej w Auschwitz II, maj 1944 roku. Kobiety i dzieci ustawiają się w szeregu po jednej stronie, mężczyźni po drugiej, czekając, aż esesmani ustalą, kto nadaje się do pracy. Około 20 procent mężczyzn w Auschwitz wybrano do pracy, a resztę (kobiety, dzieci i mężczyzn) wysłano do komór gazowych.

#7. Ernest Hemingway w swoim biurze na Kubie w 1946 roku. Sąsiedzi pisarza nazywali Hemingwaya „kocim tatą”.

#8. Erich Maria Remarque, 1916 rok.

Remarque w wieku 18 lat został wysłany jako żołnierz na front podczas I wojny światowej. Walczył na froncie zachodnim we Flandrii w Belgii. 12 czerwca 1917 roku został przeniesiony na front zachodni. 31 lipca 1917 roku w pierwszym dniu bitwy pod Passchendaele został pięciokrotnie postrzelony: w szyję, nogę oraz prawe ramię. W szpitalu spędził 15 miesięcy i nigdy już nie wrócił na front.
Po wojnie przez dwa lata był wiejskim nauczycielem, a potem z powodów finansowych pracował jako: domokrążca, korespondent, organista, dziennikarz i w firmie kamieniarskiej. 14 października 1925 roku poślubił Juttę Ilsę Zambonę, z którą się rozwiódł w 1930 roku, a następnie... znowu poślubił w 1938 roku, by ułatwić jej wyjazd z Niemiec i uchronić ją przed prześladowaniami ze strony nazistów.
W 1927 roku w zaledwie 6 tygodni napisał swoją najsłynniejszą powieść Na Zachodzie bez zmian (niem. Im Westen nichts Neues), w której opisał niesamowitą brutalność wojny z punktu widzenia dziewiętnastoletniego żołnierza. Początkowo „Na Zachodzie bez zmian” ukazało się jako powieść w odcinkach w gazecie. W późniejszych latach napisał kilka podobnych dzieł; prostym językiem realistycznie opisywały one wojnę i czasy powojenne.

#9. Charles Vacca z 9-latką na strzelnicy, 25 sierpnia 2014 roku.

Na zdjęciach przedstawione zostały ostatnie chwile życia 39-letniego instruktora strzelectwa Charlesa Vaccy, który w sierpniu 2014 roku pokazywał na strzelnicy 9-letniej dziewczynce, jak radzić sobie z bronią palną.
Sekundę później dziewczynka zaczęła strzelać do tarczy z pistoletu maszynowego Uzi, ale odrzut pierwszego strzału był tak silny, że nie utrzymała broni i zmieniła kierunek oddawania strzałów. Kolejne kule trafiły prosto w głowę instruktora.
W USA minimalny wiek, który uprawnia do ćwiczenia na strzelnicy i strzelania z broni to osiem lat – pod warunkiem, że dziecko jest pod opieką rodzica.

#10. Ozzy Ozbourne, 1978 rok.

#11. Amerykański żołnierz, chiński żołnierz i chińscy partyzanci z przechwyconymi japońskimi flagami, fotografia wykonana w 1945 roku.

#12. Masakra w Chodżały, noc z 25 na 26 lutego 1992 roku.

W czasie ormiańsko-azerskiej wojny o Górski Karabach miasto Xocalı (Chodżały) miało szczególne znaczenie strategiczne. Położone przy drodze łączącej Stepanakert z Ağdam, dysponowało także jedynym lotniskiem w regionie. Miasta w tym czasie bronił oddział liczący około 160 ludzi, uzbrojonych w lekką broń. W mieście przebywało także ponad 4 tysiące uciekinierów, przekraczając znacznie liczbę ludności miasta sprzed konfliktu.
Do tragedii doszło, kiedy do rogatek miasta dotarły pierwsze oddziały ormiańskie, a z miasta wyruszyła nocą kolumna cywilnych uchodźców. Kiedy zbliżyli się do granicy z Azerbejdżanem, siły ormiańskie otworzyły ogień. Kolumna uciekinierów rozproszyła się w czasie ostrzału, część próbowała uciekać w góry, część schwytano w okolicach wsi Nachiczewanik i Pirdżamał. W mieście pozostało kilkaset osób, ukrywających się w domach i w piwnicach. Część z nich padła ofiarą ostrzału artyleryjskiego. W ciągu nocy zginęło ponad 200 ludzi (wg danych Human Rights Watch) lub 485–613 osób, w tym 106 kobiet i 83 dzieci (wg władz azerskich).

#13. Członkowie Zespołu Poszukiwawczego Potwora z Loch Ness (Loch Ness Monster Investigation Team) obserwują jezioro w poszukiwaniu bestii, Szkocja, 1968 rok.

#14. Will Smith, Jada Pinkett Smith i Chris Rock podczas imprezy MTV Music Awards 1999 w Lincoln Center w Nowym Jorku.

#15. Obraz Ostatnia Wieczerza autorstwa Leonarda da Vinci został zabezpieczony workami z piaskiem wspartymi na metalowym rusztowaniu przez wojska ochrony przeciwlotniczej, Mediolan, Włochy, 1940 rok.

#16. Ślub węgierskiego inżyniera elektryka Andrasa Arato, Budapeszt, lata 70. Kilkadziesiąt lat później zaczął pracować na pół etatu przy zdjęciach stockowych i niespodziewanie zyskał światową sławę jako „Hide the Pain Harold”.

#17. Były przemytnik narkotyków i kanadyjski pilot Robert Piché, któremu udało się wylądować samolotem pasażerskim po tym, jak ten stracił całe paliwo, 24 sierpnia 2001 roku.

W listopadzie 1983 roku Piché został skazany na 5 lat więzienia po tym, jak wylądował na małym lotnisku w stanie Georgia samolotem pełnym marihuany przemyconej z Jamajki i nie udało mu się tego utrzymać w tajemnicy przed lokalnymi władzami. Został zwolniony 20 marca 1985 roku po odbyciu zaledwie 25% kary.
W 1995 roku, w wieku 43 lat, Air Transat zatrudnił Piché. Szybko awansował z drugiego pilota na kapitana na Lockheed L-1011 TriStar, a wiosną 2000 roku „przesiadł się” na Airbusa A330.
Piché jest najbardziej znany z lądowania samolotem Airbus A330 (C-GITS) na Azorach w 2001 roku. Jego pozbawiony paliwa Airbus A330 szybował w powietrzu dłużej niż jakikolwiek inny samolot komercyjny w historii, a pilotowi udało się szczęśliwie i bezpiecznie wylądować z ograniczonymi możliwościami manewrowania. Zaledwie kilka osób wśród załogi i 306 pasażerów odniosło niegroźne obrażenia.
W odpowiedzi na pytanie reportera dotyczące jego heroicznego czynu, pan Piché stwierdził:

Nie uważam się za bohatera, sir. Mogę się bez tego obejść.

Podstawową przyczyną wycieku paliwa była niewłaściwa konserwacja, spowodowana nieprawidłową instalacją części w układzie hydraulicznym. Jednak ostateczne śledztwo przypisało również częściową odpowiedzialność załodze lotniczej.
Przegląd rejestratora rozmów w kokpicie wykazał, że pilot nie skorzystał z głównej proceduralnej listy kontrolnej podczas próby skorygowania rozkładu paliwa między zbiornikami, co mogło zapobiec rozległemu wyciekowi paliwa.

#18. Tuż przed startem Grand Prix Tunisu, 1933 rok.

#19. Marcel Duchamp i Eve Babitz rozgrywają partię szachów w Muzeum Sztuki w Pasadenie, 1963 rok.

#20. Kobiety i dzieci pochodzenia żydowskiego w Gostyninie w Polsce czerpią wodę z miejskiej studni, 1939 rok, już po inwazji niemieckiej. Niektóre muszą już nosić gwiazdy Dawida w celach identyfikacji pochodzenia.

W poprzednim odcinku