Kiedy byłem gówniarzem, po nasłuchaniu się „Pierwszego razu” Dezertera i „Zjedz dziecko” Włochatego postanowiłem nie wspierać przemysłu opartego na śmierci i cierpieniu i przerzucić się na roślinki. Niestety, dość szybko (bo w okolicach matury) podczas jednej z imprez wróciłem do mięsożerstwa – i taki stan rzeczy trwa do dziś.
Wizerunek kobiety idealnej w latach 50. ubiegłego wieku jest dobrze znany nam wszystkim - to oddana żona, idealna pani domu, która uwielbia spędzać swój wolny czas na sprzątaniu mieszkania, dba o dzieci, z uśmiechem na twarzy stoi przy garach oraz podaje kapcie i zimne piwko swojemu panu i władcy, gdy ten wraca z pracy. Fotograf z Libanu Eli Rezkallah w swoim projekcie "Świat Równoległy" zamienił ze sobą role damskie i męskie. Nie wszystkim to się spodoba...
#1.
Arthur Wellesley, 1. książę Wellington, to zubożały irlandzki arystokrata, który rozpoczął służbę wojskową jako chorąży, awansował na marszałka polnego i dowodził siłami sprzymierzonymi pod Waterloo. Był znany ze swoich zwycięstw i ceniony przez żołnierzy za umiejętność minimalizacji własnych strat.
Oczywiście, tak wybitnej postaci postawiono wiele pomników. Jeden z nich, dzieło włoskiego rzeźbiarza Carlo Marochettiego, stanął w 1844 roku na Royal Exchange w Glasgow. Stał sobie tam spokojnie aż do początku lat 80. ubiegłego wieku, kiedy to jakiemuś dowcipnisiowi wpadł do głowy pomysł, aby umieścić na głowie księcia pachołek drogowy. Władze miasta usunęły stożek, ktoś umieścił na pomniku kolejny, ten również został usunięty, kolejny założono, usunięto, założono itd.
W 2013 roku, po 30 latach „wojny stożkowej” (wojny konusowej), rada miasta policzyła, że ściąga stożek z pomnika ponad 100 razy w roku i traci na ten cel około 10 000 funtów rocznie. Żeby zminimalizować koszty, zdecydowano się przeprowadzić rekonstrukcję pomnika i znacząco zwiększyć wysokość cokołu pomnika, by zabezpieczyć go przed żartownisiami. Wieści o ich zamiarach szybko przedostały się do internetu, a akcja Keep the Cone tylko w ciągu doby zebrała 72 000 polubień na Facebooku. Pod petycją w obronie stożka szybko zebrano 10 000 podpisów i przekazano ją Radzie Miejskiej. Jak słusznie odnotowano w petycji: "Stożek na głowie Wellingtona jest nieodłączną częścią dziedzictwa Glasgow, a dla mieszkańców Glasgow i turystów oznacza znacznie więcej niż sam Wellington".
Stożek drogowy, ku radości wszystkich, postanowiono pozostawić na pomniku na zawsze. W rezultacie Glasgow, według szkockich standardów ubogie w ciekawostki turystyczne, tym sposobem wzbogaciło się o jedną więcej :)
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą