Wbrew temu, czego uczą nas na lekcjach religii i kazaniom w kościele w okolicy świąt Bożego Narodzenia, nie ma żadnych dowodów na to, że Jezus narodził się 25 grudnia. Najprawdopodobniej wybrano tę datę aby zastąpić nią rzymskie Saturnalia, które podobnie jak wiele innych świąt europejskich ludów pogańskich, przypadały na koniec grudnia.
Druga rzecz to Trzej Królowie. Nigdzie nie jest określone, ilu ludzi odwiedziło dom Jezusa po jego narodzeniu (dom, nie stajenkę), a tym bardziej nie ma żadnych wzmianek o tym, żeby to byli królowie. Najprawdopodobniej byli to astrologowie, którzy akurat zobaczyli dziwne zjawisko na niebie.

Cztery Ewangelie napisane przez Jana, Łukasza Mateusza i Marka uważane są przez wszystkich za autentyczne. Najstarszą Ewangelią jest ta napisana przez Marka. Te cztery kanoniczne Ewangelie są najbardziej dokładne historycznie. Wielu uczonych żyjących w czasach Jezusa opisuje w swoich dziełach jego chrzest, kazania i ukrzyżowanie. W czasach, gdy żył Jezus i w ciągu kilkunastu lat po jego śmierci powstało około 60 Ewangelii. Niektóre z nich opisywały życie Jezusa jako młodego chłopca. Są to tak zwane niekanoniczne Ewangelie.

Jezus jest znany ze swoich słów "Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie" oraz "Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni". Jednak nigdzie nie znajdziemy najmniejszej wzmianki o tym, że Jezus zrobił osobiście cokolwiek dla biednych i głodnych. Oczywiście zafundował ucztę z ryb i wina dla 5 tysięcy wyznawców, ale nie można tego nazwać pracą charytatywną. Nawet Judasz skrytykował kiedyś Jezusa za jego obojętność i brak pomocy biednym.

Jezus jest opisywany jako skromny, ubogi człowiek. W rzeczywistości wcale nie był ascetą. Nosił przy sobie pieniądze, ubierał się w szaty świetnej jakości. Świadczyć o tym może fakt, że strażnicy po ukrzyżowaniu Jezusa grali w kości o jego ubrania. Musiały więc mieć dużą wartość.

To brzmi co najmniej dziwnie, nieprawdaż? Biblia pokazuje nam dwa oblicza Jezusa: wojownika oraz pokojowego władcy. Popatrzmy na list do Kolosan: "aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego - i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża". Według Ewangelii świętego Łukasza Jezus sam powiedział: "Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął... Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam". Ale z drugiej strony mamy Izajasza mówiącego: "Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki".

Koran kilkakrotnie wymienia Jezusa jako świętego człowieka. Nie jako Mesjasza, ale osobę, której nauki warte są wysłuchania i naśladowania. Uważany jest za wysłannika Allacha. Często jest wspominany w towarzystwie Abrahama czy Jakuba, ludzi, którzy są patriarchami Izraelitów i wyznawców Islamu.

Odruchowo zakładamy, że to anioły czczą Jezusa, a demony Szatana, przynajmniej tak to przedstawiają zespoły death metalowe. W Ewangelii świętego Marka możemy wyczytać, że cały legion demonów, które opanowały pewnego człowieka, wielbił Jezusa.

Nikt z nas nie wie, jak dokładnie wyglądał Jezus. Nasze wyobrażenia o jego wyglądzie wywodzą się z obrazów, na których przedstawiany jest jako niebieskooki, długowłosy hippis w sandałach. Jednak w czasach, w których żył Jezus moda była zupełnie inna. Faceci nosili krótkie włosy, kobiety długie. W liście do Koryntian możemy przeczytać: "Czyż sama natura nie poucza nas, że hańbą jest dla mężczyzny nosić długie włosy". No cóż, przynajmniej na obrazach wygląda całkiem przystojnie, co prowadzi nas do następnego punktu...

Jezus zdecydowanie nie był Bradem Pittem. Oto co o jego wyglądzie mówi Izajasz: "Nie miał On wdzięku ani też blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał". Więc pomyślmy zanim kogoś skomplementujemy, że ma twarz Jezusa.

Jezus urodził się jako Żyd i był wychowywany w tejże religii. Logiczne więc jest, że powinien mieć żydowskie imię. Imię takie nie istnieje w języku judeo-aramejskim. Imię Jezus zostało wprowadzone przez Greków, którzy nie potrafili wypowiedzieć prawdziwego imienia Jezusa, które brzmiało Josua lub Joszua. Koran natomiast nazywa Jezusa "Isa".